Εσμεράλδα Γκέκα: Μου αρέσουν τα σημάδια

Ένα βράδυ, γεμάτο ποίηση και μαγεία, στο art bar Poems and Crimes στο Μοναστηράκι, ένα κορίτσι, μόλις 22 χρόνων, παρουσίασε τη δεύτερη ποιητική του συλλογή, με τίτλο «Ουρανόδεικτος», μια λέξη που απαντάται σε έναν Ομηρικό ύμνο για τη Σελήνη και σημαίνει ‘αυτός που φαίνεται από τον ουρανό’. Η Εσμεράλδα Γκέκα, φοιτήτρια της Νομικής της Αθήνας, μετρά δύο χρόνια επίσημης εμφάνισης στους ποιητικούς κύκλους με την έκδοση της πρώτης της συλλογής εν ονόματι «Pulchritudo bestiae», που μάλιστα είχε μπει και στη βραχεία λίστα των λογοτεχνικών βραβείων του περιοδικού για το βιβλίο και τις τέχνες «Ο Αναγνώστης» στην κατηγορία των πρωτοεμφανιζόμενων συγγραφέων.

Διαβάζοντας τη κανείς, θα εντυπωσιαστεί, όχι μόνο για την απροσδόκητα ώριμη πένα της, παρά τη νεαρή της ηλικία, αλλά ταυτοχρόνως και για τα πολλά επίπεδα ανάγνωσης που επιδέχεται. Έμπλεη ποιητικών μοτίβων η γραφή της, αλλά και με μια εμφανή αγάπη προς καθετί αρχαιοελληνικό, η ποίηση της Εσμεράλδας προσκαλεί τους αναγνώστες να βυθιστούν σε χώρους παραμυθικούς, εξωπραγματικούς μα συνάμα και πολύ αυθεντικούς. Είναι μια αιθέρια και δροσερή παρουσία που όμως βαδίζει σταθερά και αφήνει ανεξίτηλα ίχνη στους δρόμους της Ποιήσεως.

Απαντώντας, λοιπόν, στις ερωτήσεις που της έθεσα με την ίδια εκφραστικότητα και ειλικρίνεια, με τις οποίες γράφει, η πολλά υποσχόμενη Εσμεράλδα Γκέκα, αποκάλυψε κομμάτια της ύπαρξής της και την ευχαριστώ πολύ γι’ αυτό.

Ποιο ήταν το έναυσμα που σε ώθησε να ασχοληθείς με την ποίηση και τι είναι για εσένα η ποίηση;

Το ορθάνοιχτο στη μαγεία μάτι των εννέα χρόνων, από το οποίο παρήλαυναν στρατιές νυμφών, μυρωδιές απόκοσμες σαρκωμένες σε κάτι ορατό, ένα δεντρολίβανο, μια σοφίτα γεμάτη βιβλία, ένα παλιό βιβλίο του Βρεττάκου… και το έμβρυο της ποίησης απαίτησε τη γέννηση!

Η Ποίηση όμως δεν ξέρω τί είναι. Είναι κάτι τόσο αναγκαστικό κι αφανέρωτο, όπως η Ανάσα. Έτσι δεν μπορώ να ορίσω ούτε την Ποίηση, ούτε την Ανάσα. Μόνο διαισθάνομαι πως δίχως τη μορφή που μου προόρισαν οι δυο αυτές θεές, δεν ξέρω πώς να υπάρξω.

Κυριαρχεί το παραμυθικό στοιχείο στη γραφή σου. Η ζωή για εσένα είναι εξίσου ένα παραμύθι;

Δυστυχώς ναι! Και λέω δυστυχώς, γιατί αν δεν υπάρξει μια ιστορία μέσα στη μέρα –έστω και μικρή-, η μέρα καταντά ανύπαρκτη. Αυτό δεν σημαίνει ότι παύεις να είσαι συνειδητός στον χρόνο σου, ούτε επάγεται έλλειψη δύναμης ή πρακτικότητας… τουναντίον! Το παραμύθι είναι κάτι σαν προσωπικό φυλαχτό καρφιτσωμένο στο μέσα ρούχο, που, όπως θα έλεγαν και οι αγαπημένοι μου Floyd, κάνει τον κόσμο να φορά τα μέσα έξω…

Από τι εμπνέεσαι;

Εμπνέομαι συνήθως από όνειρα κι ανθρώπους. Από ανθρώπους που έρχονται πρόσφυγες από κάποιο όνειρο, κρατώντας στα χέρια ένα δικό τους φως. Τους συναντώ τυχαία, συνήθως για μια φορά μονάχα, κι έπειτα εξαφανίζονται δια παντός. Είναι άνθρωποι σχεδόν αόρατοι στο γυμνό μάτι. Μου αρέσουν ακόμη οι αντιφάσεις, οι σπάνιες εκλεκτές ιριδισμοί της ψυχής μες στην ομοιομορφία μας. Μου αρέσουν τα δάση, τα βράχια, οι ουρανοί. Μου αρέσουν τα σημάδια.

Ποια είναι τα διαβάσματά σου; Υπάρχει κάποιος συγγραφέας ή ποιητής που να νιώθεις πως η πένα του σε αγγίζει κατάστηθα;

Ανέκαθεν διάβαζα κυρίως ποίηση και θέατρο. Με αγγίζουν πολλοί ποιητές και συγγραφείς. Ενδεικτικά και μόνο μπορώ να αναφέρω τη Σαπφώ, τον Σεφέρη, τον Ντύλαν Τόμας, τον Ρεμπώ, την Γκαμπριέλα Μιστράλ, τον Παπαδιαμάντη, τον Σαίξπηρ, τον Τ. Ουίλιαμς, τον Ο’ Νηλ. όλη μου η ύπαρξη όμως ήταν και είναι ερωτευμένη με τον Ελύτη.

Πώς θα ήθελες να δεις τον εαυτό σου σε 10 χρόνια;

Ελπίζω να έχω αξιωθεί να πραγματοποιήσω το μεγάλο μου όνειρο. Οπότε θα ήθελα να με δω σε ένα έδρανο να διδάσκω Φιλοσοφία του Δικαίου, σε κάποια Νομική της Αγγλίας. Να μελετάω, να ερευνώ, να γράφω. Κυρίως θα ήθελα να εξακολουθήσω να νιώθω πλήρης κι ανθισμένη. Να έχω δίπλα μου τους αγαπημένους μου ανθρώπους. Και να μην έχω απομυθοποιήσει τίποτε… τίποτε να μην έχω ανακαλύψει απ’ όσα γλυκά με τυραννούνε.

Τι θα ήθελες να συμβουλεύσεις νέους ανθρώπους που ασχολούνται ή θέλουν να ασχοληθούν ενεργά με το κομμάτι των τεχνών; Πόσο δύσκολο ή εύκολο είναι όντως να το κάνουν;

Θα τολμούσα να προτείνω δύο πράγματα. Αφ’ ενός να σέβονται και ν’ ακούν το παρελθόν και τη Μνήμη. Αφ’ ετέρου, να οχυρώσουν καλά τον Ανθό τους από τον κυνισμό του κόσμου.

Και βέβαια είναι δύσκολη η ενασχόληση με τα πιο εκλεκτά κι ευγενή υλικά που φέρουμε μέσα μας, όταν περιβαλλόμαστε από έναν κόσμο που έχει την όψη της ταχύτητας και το αίσθημα της κομμένης ανάσας. Όμως οι νέοι θα πρέπει να θυμούνται ότι εκτός από την ανάγκη τη βιοποριστική, την ανάγκη ικανοποίησης των άλλων και των πλασματικών υποχρεώσεων, υπάρχει και η ανάγκη του μέσα μας θεού που απαιτεί την ανάπλαση. Μόνο ένας στειρωμένος πραγματισμός θέλει την τέχνη μακριά από την καθημερινότητα, πολυτέλεια προορισμένη για τους αιθεροβάμονες. Οπότε οι νέοι πρέπει να ορθώσουν το ανάστημα στο παρόν και να μην φοβηθούν να φέρουν νέα φωτιά στον κόσμο.

Τα μελλοντικά σου σχέδια;

Επικεντρώνονται κυρίως στον χώρο των σπουδών… εξ άλλου μόνο σε σχέση με αυτόν τον χώρο μπορώ να σχεδιάσω. Μόλις ολοκληρωθεί η φοίτησή μου στη Νομική, ευελπιστώ, παράλληλα με την άσκησή μου, να παρακολουθήσω μεταπτυχιακές σπουδές στον τομέα του Αστικού Δικαίου. Επιθυμώντας να ακολουθήσω ακαδημαϊκή καριέρα, θα ήθελα να συνεχίσω στο Κέμπριτζ ή στην Οξφόρδη σπουδές στη Φιλοσοφία του Δικαίου.

*Οι δύο ποιητικές συλλογές της Εσμεράλδας Γκέκα ‘Pulchritudo bestiae’ και ‘Ουρανόδεικτος’ κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Γαβριηλίδης.

Πρωτοδημοσιεύθηκε στο flust.gr.